غار، این نخستین سکونت گاه انسان اولیه تاریخ ، اینک به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری و تفریحی برای نسلی درآمده که رایت مدنیت و تمدن را بر بام بلند عالم افراشته اند.علاوه بر این، غار میعادگاه عارفان مان برای خلوت با خدای خویش بوده است، کما اینکه شاه نعمت الله ولی در سمرقند و در یکی از همین غارها به چله نشست و شاعر بلند آوازه ی دیارمان خواجوی کرمانی غاری را در دامنه ی الله اکبر شیراز برگزید.
از جمله جاذبه های طبیعی استان کرمان که در نوع خود کم نظیر است روستای جفریز گوغراز توابع شهرستان بافت است زیبایی این روستا به حدی شگفت انگیز است که بسیاری آن را با روستاهای شمال کشور مقایسه می کنند. بطوریکه در سایه برخی از درختان جنگل کوه نورگان (گناورکن) با پوشش گیاهی مملو از آلاله، ازگن،گون و…و درختان سبز و تنومند پسته وحشی و بادام کوهی و رودخانه های پر آب و چشمه سارهای زیبا طبیعتی بی نظیر به منطقه داده است. آسمان جفریز نیز توسط پرندگان رنگارنگ و کم یاب از جمله بلبلهای رنگی، عقاب طلایی، تیهو و کبک زینت شده است و تمام اینها تنها گوشه ای از یک روستای استان کرمان است اما مهمترین عامل شهرت گردشگری جفریز که اغلب گردشگران خارجی را به سمت خود می کشاند غار شگفت انگیز جفریز یا همان “چشم سبز” است که در بالای تپه ای با پوشش درختان ارچن و کهکم و بوته های درمنه واقع شده است که همین پوشش گیاهی باعث شده بود که این غار تا سال۱۳۷۷، کشف نشده باقی بماند که درتابستان همان سال توسط عده ای از جوانان کوهنورد روستاکشف شد .
در فرهنگ دهخدا « جفریز» به معنای ” جفت ریز ” یعنی دو رود که در نقطه ای به هم ریخته میشوند, نام گرفته شده است و این نامگذاری خود دلیلی بر پرآبی این منطقه
است.غار جفریز یکی از زیباترین غارهای زیرزمینی استان کرمان است که بایستی پس از طی فاصله ی ۲۰۰متری تپه به دهانه ی چاه شکل غار رسید و سپس با استفاده از نردبان های نصب شده حدود ۱۱ متر به پایین رفته و از تالار سمت راست غار نوردی راشروع نماییم,این غار در ماه اردیبهشت و خرداد دارای آبهای زیادیست که در سالهای نخستین کشفش که سالهای پرباران و برفی را در گوغر داشتیم تمام فصول سال پر از حوضچه های زیبای آب بود, این غار هیچ گونه جانور زنده ای از قبیل خفاش در درون خود ندارد و در منطقه ای زیبا در کنار جاده ی آسفالته و آسیاب قدیمی منقوش به اشکال دزدان قدیم واقع شده است.عمق زیاد، جاری بودن آب در غار و شرایط خاص منطقه شرایطی را ایجاد کرده است که ورود به غار جفریز بدون راهنما خطرناک و دور از ذهن باشد.
در آخر باید اضافه کرد که متاسفانه در اثر هجوم مشتاقانه ی بومیان منطقه در جهت شناسایی غار مذکور و با گردشگری غیرمسئولانه این غار تا حدودی آسیب دیده است.. بسیاری از قندیلهای غار شکسته شده اند و برای زیبایی به خانه ها برده شده است به همین دلیل چنین مکانهایی باید مورد حفاظت قرارگیرند تا حفظ شوند و و این درد عمیقی است بر تن صنعت گردشگری استان کهن و تاریخی کرمان که رفعش نیاز به همتی بلند و توجه مسئولان دارد.
