امروزه با توجه به پیشرفت و تغییراتی که در نحوه زندگی مردم به وجود آمده است، کمتر به آداب و رسوم و همچنین چگونگی تهیه غذاهای سنتی و خواص آن که به طور معمول از مواد موجود در طبیعت تهیه می‌شده است، توجه می‌شود، به طوری که بعضی از غذاهای محلی با گذشت زمان فراموش شده اند و نسل جوان درباره آن‌ها اطلاعاتی ندارداما در این میان هنوز غذاهایی وجود دارد که کم و بیش مورد استفاده قرار می‌گیرد که یکی از این غذاها قاتق بنه سیراب یا و بنه آببنه، است، غذایی که در قدیم طالبان زیادی داشته و همواره نزدیکان و اعضای خانواده در یک محیط صمیمی دور تغار آن جمع می‌شدند.

بنه یا پسته وحشی که به مروارید سبز معروف است یکی از درختان جنگلی است که در مناطق کوهستانی به صورت خودرو رشد می کند و شرایط سخت و دشوار آب و هوایی را به راحتی تحمل می‌کند .درخت “بنه “به لحاظ طبیعی بسیار دیر رشد می‌کند و از این رو قد کشیدن و بزرگ شدن آن مستلزم گذشت زمان و دور بودن از حیوانات دسترس گیاه‌خواراست و هر آنچه که در حال حاضر در دامنه کوهستان جلوه می‌کند، باقیمانده درختانی است که تمام سختی‌ها را طی کرده ‌و از تیشه هیزم‌شکنان به دور مانده‌اند.

این روزها با توجه به فصل برداشت پسته کوهی و یا همان بنه کوهی بازار پخت این غذای محلی داغ است .
بانوان کرمانی برای تهیه قاتق بنه که در زبان محلی(سیر او بنه و یا قاتق بنه )خوانده می شود .دانه ها ی بنه را با پوست کاملا خرد می کنند و به صورتی که مغز دانه ها کاملا با پوسته دانه خرد شوند .بعد از خرد کردن مقدار مورد نیاز، دانه های بنه خرد شده راداخل ظرفی می ریزند (معمولا از تغار استفاده می شود که به لحاظ زبر بودن قسمت داخلی تغار، چنگ زدن بهتر خمیره بدست آمده امکان پذیر خواهد بود.
چنگ زدن و ساییدن خمیره حاصل از دانه های بنه را تا پیداشدن چربی (آزاد شدن چربی موجود در هسته دانه های بنه)ادامه می دهند .بعد از این به آن آب اضافه می کنند تا قسمتهای چوبی مربوط به دانه های بنه از سایر قسمتها جدا شوند (قسمت های چوبی در ته ظرف باقی می مانند.

مایع به دست آمده را “قاتق بنه “می‌گویند که آن را می‌توان کمی گرم کرده همراه با مقدار دلخواه رب انار مخلوط و با پیاز بر سر سفره نهاد و نان کرنو و یا کماچ و یا نان تابه ای (نان ها محلی) را در آن خرد کرده، میل کردو از خواص بیشمار آن بهره مند شد.

بنه ، غذا ، قاتق ، کرمان